Ontworteld – de vloek of de zegen van de nieuwe generatie?

Na jaren van eb en vloed heeft de boom het gewonnen van het water. Steeds weer spoelde het water de grond onder zijn wortels vandaan, en steeds weer had de boom voldoende geworteld om te kunnen blijven staan. Ontblote wortels zijn prachtig in hun kwetsbaarheid.

Ik zie niet alleen de wortels van de bomen, maar de wortels van mijn generatie. Waar kom je vandaan? Mijn vriendin Thalia graaft diep in haar wortels met onder andere haar artikel ‘Moederlijnen‘, we spreken over wortels die ooit afgekapt zijn, hoe haar familie groeit ondanks de geschiedenis van de slavernij. Over wortels die diep weggestopt zijn, maar waar je je levenskracht uit put. Wat zit er aan de uiteindes van je wortels? Wie stond er aan de oorsprong van je wortels? En kun jij groeien in de wetenschap dat de lijn ergens stopt, dat je niet verder kunt kijken door geweld en onteigening?

Anderen zie ik zweven, pogingen doen om ergens te wortelen. Pijn in de familie zorgt voor rusteloosheid, waar kun je landen? Misschien neem je Spanje als besluit, laat je je schepen achter. Op zoek naar een nieuwe plek om wortel te schieten, niet eens voor jezelf, maar voor de droom dat er een plekje voor je zou moeten zijn. Een schone lei met beter weer.

Rusteloze jonge mensen op zoek naar een plek om te landen. En als je je net thuis voelt in je nieuwe stad, raak je langzaam je vrienden kwijt omdat huizen niet langer te betalen zijn en iedereen op weg naar de volgende fase vertrekt. Tijdelijke woningen bieden barre grond, geen connectie met de buurt en het land omdat je zo weer verpot wordt. Hoop je.

Ontwortelde immigranten die geen keuze hadden.

Ontblote wortels zijn mooi, zei ik mijmerend bij mijn kunstwerk, maar ze zijn vooral zo pijnlijk. Konden we maar zoals die boom met onze wortels de grond vastgrijpen voor ze onder onze voeten wegzakt.