Mijn nieuwste project is het maken van een persoonlijke ‘memento mori’, Latijn voor ‘gedenk te sterven’. Hiervoor duik ik in de geschiedenis om te leren hoe de dood werd afgebeeld en waarom. In dit eerste artikel vertel ik waarom.
Waarom zou je een memento mori maken in 2021?
Waarom juist nu? Het ligt aan de herfst en de pandemie, dat lees je hieronder. Later stuur ik je de meest opvallende inzichten en progress-foto’s en -video’s van het kunstwerk dat komt. Daarmee hoop ik je te kunnen inspireren om wellicht met een frisse blik naar de vallende blaadjes en de donkere dagen te kijken.
Herfstig terugblikken
Herfst is voor mij het seizoen van terugkijken. Ik denk meer aan de mensen die ik heb verloren en realiseer me dat wie ik nu liefheb, ook niet voor eeuwig leven. Ook zie ik steeds meer grijze haren bij mezelf, waardoor ik niet alleen in de natuur en maar ook in de spiegel geconfronteerd wordt met sterfelijkheid.
Daar komt de pandemie bij. Al ruim anderhalf jaar is er een onzichtbare dreiging op onze gezondheid en ons leven. We staan oog in oog met onze kwetsbaarheid – en dat waren we niet meer zo gewend. Niet op zo’n grote schaal.
Maakbaarheid en het mysterie
Ondertussen doen social media en tv er alles aan om me dat te laten vergeten. Reclames en verhalen vieren de maakbaarheid van de mens. Onze virtuele wereld belooft altijd beter, altijd meer. Een soort utopie waar je uit kunt filteren wat je niet wilt zien. Maar zodra iemand wel erg ziek wordt, sta ik ineens voor een mysterie dat ik altijd wegdruk.
Tot nu toe is de utopie het onderwerp van mijn kunstwerken: de plekken waar alles goed is en mooi. Maar ik verlang naar een extra laag. In dit project hoop ik voorbij het mooie en maakbare te komen, om me als kunstenaar te ontwikkelen. Ook als persoon: een ‘memento mori’ helpt om het leven beter te zien en beter te waarderen. Om prioriteiten te stellen, te kiezen voor liefde.
Omdat ik zulke onderzoeken graag bij andere kunstenaars zou volgen, deel ik het nu met jou. In mijn volgende mail wil ik je iets vertellen over interessante inzichten die ik opdoe in het lees- en beeldonderzoek waar ik op dit moment mee bezig ben. Voor nu zou de mail te lang worden 🙂 Ik heb wel een kijktip toegevoegd.
Voor nu ben ik benieuwd: herken je je in het nostalgische herfstgevoel?
Kijktip: La Santa Muerte (2007)
In onze samenleving vindt de dood vaak achter gesloten deuren plaats, maar wat als je dagelijks kans loopt om in geweld verwikkeld te raken? In deze documentaire krijg je een inkijkje in de heiligenverering van de dood, waarin La Santa Muerte er is voor wie door de kerk verstoten zijn.
Ik vond het een indrukwekkende documentaire en een verfrissende blik op omgaan met de onzekerheid van de dood.
Via de button kun je hem gratis kijken. La Santa Muerte (2007) van Eva Aridjis
Leave a Comment